Het Menselijk Lichaam

Iris van Herpen

Iris van Herpen is een designer die met haar designs expirimenteert met technologie en 3D printen. Ze houdt echter een organisch en natuurlijk element in de designs die je op de catwalk en de rode loper ziet. Met haar jurken en accessoires wil ze bepaalde delen van het lichaam benadrukken en uitvergroten. Dit doet ze voornamelijk met organische, natuurlijke vormen.

Dit werk spreekt mij aan omdat ik het natuurlijke, sierlijke element in haar designs heel mooi en interessant vind. Ik vind ook dat het op deze manier benadrukken van lichaamsdelen een mooie manier is.

Bart Hess

Wat mij hier aanspreekt is vooral de vormgeving en de manier waarop sommige van deze kunstwerken tot stand zijn gekomen. Bart Hess expirimenteerde bijvoorbeeld met slijm en de beweging daarvan op het menselijk lichaam. Het aspect wat mij hierin aanspreekt is het toeval van de beweging en hoe je niet precies kan controleren hoe het slijm te werk gaat en hoe de uiteindelijke foto eruit gaat zien. Maar toch ziet het er indrukwekkend uit.

Uiteindelijk heb ik als onderwerp ‘Het menselijk lichaam als drager van onze persoonlijkheid gekozen’,

Wat ik hieraan wilde uitzoeken was of het lichaam en de ziel gescheiden waren. Zo kwam ik uit op de onderzoeksvraag: ‘Hoe draagt het lichaam de ziel bij zich en hoe kan ik dat verbeelden?’

Toen ben ik gaan zoeken naar beeld hierover.

En heb ik hier zelf ook iets bij geschetst.

Ik kon echter geen interessante manier vinden of bedenken om deze vraag mooi in beeld te brengen.

Toen had ik nog het kleine idee over dat ons mentale deel ons fysieke deel ook kan beïnvloeden. Je kan bijvoorbeeld ziek worden van teveel stress. Hier ben ik ook een beetje gaan kijken naar hoe ik dat het beste kon vormgeven.

Dit vond ik alleen ook beeldend niet interessant genoeg om een eindwerk van te maken. Alleen die scherven die door een muur lijken te gaan is niet iets waar je lang naar zou kijken.

Toen bracht Nina me op een ander idee, samen met dit beeld wat in C01 staat.

Dit deed me denken aan hoe spiegels of scherven onze persoonlijkheid reflecteren naar de buitenwereld. Dat vind ik beeldend ook een interessant onderwerp. De scherven waaruit wij allemaal bestaan. Zo kwam ik op de vraag: ‘Hoe kan ik beeldend laten zien uit welke scherven wij allemaal bestaan die ons leven vormgeven?’ Bij dit concept begon ik met een simpele schets.

Hier ben ik ook beeld bij gaan zoeken om te kijken hoe ik dit in beeld zou kunnen brengen.

Ik ben zelf ook gaan zoeken naar de scherven die mijn leven vormgeven. Daar heb ik toen ook een schets bij gemaakt.

Al de scherven zijn ingevuld met foto’s van mensen of momenten die voor mij belangrijk zijn geweest in het vormen van mijn eigen persoonlijkheid en hoe ik nu ben. Dit proefje was voor mij een goed proefje. Nu weet ik waarmee ik ongeveer verder wil.

Hierna, om de scherven echt te maken, heb ik plastic gebruikt om echte scherven te maken van het hoof hierboven. Ik heb ze gezaagd en vervolgens op een stuk zwart plastic gelegd om ze duidelijk te maken.

Dit is voor mij ook iets waar ik echt verder mee zou kunnen gaan . Ik vind dat het beeldend aanspreekt en dat je er goed naar kan kijken.

Toen heb ik geprobeerd de schets en dit proefje samen te brengen door de scherven uit de schets op de scherven van het proefje te plakken.

Dit is ook iets waar ik verder op zou kunnen bouwen. Ik wil nog wel meer gaan onderzoeken hoe ik dit beeldend kan uitbreiden. Ik wil ook nog kijken of ik dit zou kunnen uitvoeren met een echte spiegel die ik kapot zou kunnen maken. Dan zou ik die scherven ook kunnen gebruiken.

Dit is iets wat ik kan verbinden met een Japanse manier van met scherven omgaan, namelijk het aan elkaar lijmen van bijvoorbeeld kapot servies met gouden lijm. Dit staat dan voor het niet verbergen van wonden en schade, maar het omarmen en het helen laten zien.

In mijn volgende proef heb ik deze techniek geprobeerd toe te passen door de stukken met de tekeningen dichter bij elkaar te plakken en er vervolgens met goud-gele verf tussen te verven. Dit heb ik later opgevuld met lijm. De tekeningen zijn wel minder duidelijk te zien omdat de lijm er doorheen is gekomen. Dit is echter ook iets moois, omdat het dan iets minder alleen voor mij hoeft te zijn.

Hier tussendoor ben ik ook bezig geweest met ander materiaal om uit te testen omdat ik merk dat ik een beetje vastloop in de vormgeving en hoe ik interessant te werk kan gaan. Ik heb hier nog een schets bij gemaakt, maar of ik hiermee verder kan weet ik niet heel zeker.

Ik heb met klei een profje gemaakt. Dit heeft niet echt ergens toe geleid. Klei is niet een materiaal wat mij aanspreekt of waar ik graag en makkelijk mee werk. Ik kan er niet heel veel mee in dit geval.

Ook met pen ben ik een paar schetsen gaan maken. Dit is iets wat ik ook leuk vind, maar het is eerder iets wat ik in mijn vrije tijd zou doen. Niet iets wat ik in een kunstvak zou kunnen toepassen. Het is niet heel interessant om naar te kijken. Het is eerder iets wat je even ziet en dan weer vergeet en dat is niet mijn doel met KUBV opdrachten.

Uiteindelijk ben ik verder gegaan met een minder persoonlijke versie maken van het hoofd op het zwarte plastic. Dit heb ik gedaan door er geen tekeningen van mijn eigen leven bij te doen en door geen specifieke beelden in de scherven te plaatsen. Ik heb ook geen plastic scherven meer gebruikt, maar lijm. Dit omdat het daarmee beter goud te verven was, wat nog steeds de enige kleur is die ik heb gebruikt. Zo blijft de boodschap van de mooie scherven nog steeds in het werk. Deze manier van werken is een soort gelijk aan hoe een kunstenaar als Mondriaan te werk is gegaan met zijn schilderijen van de Appelboom:

Dit zijn wat uitprobeersels voor de vormgeving van de tweede versie.

Op deze manier heb ik toen een tweede versie gemaakt van het hoofd wat al eerder gemaakt was. De bedoeling van dit beeld is dus om een vereenvoudigd, minder persoonlijk beeld te geven van die scherven uit een leven.

Het uiteindelijke eindwerk zijn de beide werken naast elkaar.

EINDWERK

PROCESBESCHRIJVING

1.

Het thema wat ik heb gekozen is het lichaam als dragen van ons karakter. Dat is in de loop van het onderzoek verandert in de scherven/delen van ons leven. Ik heb dit gekozen omdat ik het idee heb dat je niet helemaal jezelf vormt, maar dat er ook dingen en gebeurtenissen van buitenaf komen die scherven achterlaten, die dan ook vervolgens jou als persoon vormen. Dit vind ik een mooi concept om mee te werken.

2.

De inhoud die ik in mijn werk heb geprobeerd te stoppen is dus dat er allerlei gebeurtenissen kunnen plaatsvinden of dat er allerlei mensen in je leven kunnen komen waar jij geen controle over hebt, die jou vervolgens als persoon vormen en karakter geven. Je kan bijvoorbeeld denken aan goeie of slechte vrienden, familie of gezondheidsproblemen. Dit zijn allemaal dingen die een impact kunnen hebben op hoe jij als persoon bent of wordt. Dat hoeft echter niet per se slecht te zijn.

3.

a.

Ik heb in dit werk expres gekozen voor een hoofd zonder verdere details zoals haar, oren of ogen. Zonder deze aspecten zouden meer mensen zich hierin moeten kunnen vinden, omdat er geen uiterlijke aspecten aan verbonden zijn. Het is gewoon de basis die iedereen wel zou moeten hebben. De achtergrond is ook gewoon zwart, of met strepen, waar dus geen specifieke dingen in kunnen worden gezien. Het doel hiervan was om het hoofd echt als aandachtspunt te houden.

b. Voor de kleur van het werk ben ik gegaan voor goud. Dit is in relatie tot het servies wat met gouden lijm aan elkaar wordt geplakt. De gouden lijm staat symbool voor hoe de scherven niet verborgen hoeven worden, maar dat ze heel mooi kunnen zijn. Dit is ook deel van de inhoud van mijn werk. Dat is waarom ik ook voor goud als kleur heb gekozen. De vorm van de scherven zijn redelijk random zonder echt erover na te hebben gedacht. Dat is omdat echte scherven ook niet echt op een bepaalde vaste manier ontstaan. Het werk is ook niet volledig plat, maar heeft wat textuur. Zo kan je die scherven ook echt een soort voelen, zeker in het minder eenvoudige stuk, omdat die scherven ook echt van plastic zijn.

c. Ik heb als materiaal voor de ondergrond voor beide werken zwart plastic gebruikt. Dit is en materiaal wat op zichzelf niets bijzonders heeft, waardoor er ook niet echt aandacht naartoe wordt getrokken. Het plastic van het tweede stuk is doorzichtig, terwijl het plastic van het eerste stuk dat niet is. Dit was niet mijn bedoeling, het is iets waar ik iets te laat achter kwam :’). Als de scherven in het eerste werk heb ik ook plastic gebruikt. Dit omdat dit materiaal het meeste lijkt op glas en ook redelijk makkelijk in een bepaalde vorm gezaagd kon worden. Onder die scherven kon ik dat ook de tekeningen die ik had gemaakt plakken. De gouden verf is acrylverf. Deze verf kon ook makkelijk in een paar lagen op de lijm tussen de scherven en de lijm van het tweede stuk worden aangebracht.